Login
بخش سوم: کاربرد نوشتاری کسره ( کِ ) حرف (ی) و حرف ی کسرده دار (یِ) در اخیر واژگان در (شعر)
بخش سوم:
کاربرد نوشتاری کسره ( کِ ) حرف (ی) و حرف ی کسرده دار (یِ) در اخیر واژگان در (شعر)
اکثر شُعرا و نویسنده گان هفت نوع تلفظ واژه ها را در نوشته های خود خلط میکنند، که این شیوه خوانش، روانی کلام و مفهوم واژه و حتی بیت را تغیر میدهد.
بطور مثال:
اگر بنویسیم ( دندانت رنگ شیری است) یعنی سپید است، در تلفظ اخیر واژه (شیر+ی) که حرف (ی) اخیر واژه تشدید بسیط تلفظ میگردد. اگر مطابق اختیارات شاعری بگوییم :
( این پیاله ی شیرِ من است) پس در آنصورت لازم است که حرف (رِ) واژه (شیر+ِ) را (کسره) بدهیم.
اگر شعر را چنین بنویسیم : (مثل طفلِ داخلی گهواره). درین نیم مصرع مفهوم چنین استنباط میدهد گویا گفته ایم (مثل طفل وطنی یا افغانستانی) این درحالیست که مُراد شاعر (... داخلِ) ست. یعنی شاعر میخواسته بگوید : مثل طفلی که در گهواره خواب است...
و یا اگر بنویسیم که (دندان های شیری ی شما) لازم است، حرف (ی) واژه شیر را با ی کسره دار (شیر+ یِ) بنویسیم، درین نوع تلفظ اکثر شعرا به جای دو هجای کوته در مصرعِ که نوشته شده، نیازمند باشند؛ استفاده میکنند.
در اخیر روی هم رفته، متناسب با میزان استعداد و برداشت هایم از مطالعات تجوید و عروض با ارائه (7) نمونه ذیل، به جنجال های نوشتاری ویراستاران، نویسنده گان و شعرا خاتمه می دهم.
شیوه اول نگارش:
- نوع اول ( پسر عشقی شما)- غلط.
- نوع دوم ( پسر عشقی ی شما)- غلط.
- نوع سوم( پسر عشقیِ شما)- درست.
- نوع چهارم(عشقی که به دل ...)-غلط.
- نوع پنجم (عشقِ که به دل )- درست.
- نوع ششم ( آقا عشقِ است)- غلط
- نوع هفتم( آقا عشقی است)-درست.
امیدوارم سرایشگران متوجه این باریکی در نبشته های خود شوند، ورنه خواننده های که با عروض آشنایی نداشته باشند هم شعر را غلط تلفظ میکنند و هم برای شان مفهوم گُنگ میباشد.